گويند صاحبدلى، براى اقامه نماز به مسجدى رفت. نمازگزاران همه او را شناختند؛

پس، از او خواستند كه پس از نماز، بر منبر رود و پند گويد. او پذيرفت.

نماز جماعت تمام شد. چشم ‏ها همه به سوى او بود.

مرد صاحبدل برخاست و بر پله نخست منبر نشست. بسم الله گفت و خدا و رسولش را ستود.

آن گاه خطاب به جماعت گفت:

مردم! هر كس از شما كه مى ‏داند امروز تا شب خواهد زيست ونخواهد مرد، برخيزد!

كسى برنخاست.

گفت: حالا هر كس از شما كه خود را آماده مرگ كرده است، برخيزد!

باز كسى برنخاست.

گفت: شگفتا از شما كه به ماندن اطمينان نداريد؛ اما براى رفتن نيز آماده نيستيد.....